تکنولوژی جراحی گوش و حلق و بینی جلسه دو

جلسه دوم تکنولوژی گوش و حلق و بینی
این مبحث در رابطه با تیمپانوپلاستی می‌باشد و به طور کلی آنچه که در پروسه تیمپانوپلاستی برای فرد بیمار اتفاق می افتد.
تیمپانو پلاستی روشی است که معمولاً برای مشکلاتی که در شرایط تروما ( در ناحیه تمپورال ) یا عفونت(به عنوان مثال اوتیت مدیا یا همان عفونت گوش میانی) و یا تغییرات فشار هوا در دو سمت پرده صماخ روی می دهد؛ برای ترمیم پرده گوش به کار گرفته می شود. گرچه تیمپانوپلاستی تنها برای ترمیم پرده صماخ به کار گرفته نمی شود؛ بلکه همچنین روشی است برای ترمیم استخوانچه های گوش میانی.
با توجه به آنچه که از آناتومی استخوانچه های گوش می دانیم (مالئوس، اینکوس و استیپس) به توضیح تیمپانوپلاستی می پردازیم.

تاریخچه تیمپانوپلاستی
از دوران معروف شدن تمپانوپلاستی در سال ۱۹۵۲ توسط ژالنر و والسیشن، گرافت‌هایی با استفاده از مواد مختلف و شیوه‌های متفاوت برای ترمیم پرده‌ی صماخ استفاده شد. از دوران آغاز تمپانوپلاستی، فاشیاتمپورالیس و پری کندریوم بیشترین موادی هستند که برای ترمیم پرده‌ی‌ آسیب دیده، مورد استفاده قرار گرفته‌ند.

احتمال موفقیت در این عمل حدوداً ۹۰ درصد است. البته شرایط کلینیکی ویژه مثل آتکلتازی، کلستاتوم و تمپانوپلاستی دوباره، به عنوان چال‌هایی برای جراحی گوش، مطرح هستند. در این موقعیت، فاشیا و پری کندروم به آتروفی دچار می شوند.

تحقیقات و آزمایشات نشان داده است که غضروف در این نوع عمل‌های جراحی بهتر عمل می‌کند. هر چند که غضروف شباهت‌های بسیاری به فاشیا دارد، اما از بافت مزانشیمال نشأت گرفته است. این بافت در برابر جذب و حتی رتراکت در دنباله‌ی اختلال عملکرد لوله‌ی استاش، مقاوم است. البته با گذشت زمان به خاطر ضخامت پرده‌ی تمپان بیمار به افت شنوایی دچار خواهد شد. به خصوص اگر فرکانس صداها پایین باشد.

تیمپانوپلاستی انواع مختلفی دارد که می‌توان پنج حالت آن را در این قسمت توضیح داد.
۱)حالت اول تیمپانوپلاستی که میرینگوپلاستی نام دارد که سبب تعویض کامل پرده گوش می‌شود. در واقع میرنگوپلاستی تنها شامل ترمیم خود پرده گوش می باشد و از این نظر با تیمپانوپلاستی که هم شامل ترمیم پرده و هم شامل ترمیم استخوانچه های گوش می باشد، متفاوت است. کاندید های این عمل جراحی کسانی هستند که:
پرفورمیشن پرده صماخ دارند، پارگی پرده.
کلستاتومی، cholesteatomy دارند( کلستاتوما: سلولهای مرده گوش خارجی به سمت گوش میانی توده درست می کنند.)
کسانی که مشکلاتی در شیپور استاش را خود دارند(به عنوان مثال عفونت گوش میانی یا اوتیت مدیا سبب انسداد شیپوراستاش شده باشد. )
کسانی که otorrhea دارند.( یعنی خارج شدن مایع از گوش به علت مشکلات مغزی).

۲)استخوانچه مالئوس یا چکشی دچار مشکل شده. در این حالت این استخوانچه را از قسمت های اطراف جدا کرده و برش می داریم و بعد پرده صماخ را کمی عقب تر برده و به استخوانچه بعدی یعنی اینکوس وصل می نماییم.
توجه شود که در این حالت استخوانچه های اینکوس و استیپ سالم هستند.

۳)در این حالت دو استخوانچه نخست یعنی، مالئوس و اینکوس مشکل دارند؛ پرده صماخ را عقب تر بوده تا جایی که به استخوان استیپ متصل می شود.

۴)در این حالت همه استخوانچه ها مشکل دارند و همگی برداشته می شوند. پرده صماخ به قسمت فوت پلیت که همان قسمتی است که استیپ در انتها به آن متصل بود؛ وصل می شود. معمولاً در این حالت از پروتزهای گوش استفاده می شود.

۵) در حالت پنجم علاوه بر استخوانچه های گوش، قسمت فوت پلیت نیز مشکل دارد. با ایجاده برشی بر کانال افقی از فضای نیم دایره ای یا بخش تعادلی گوش، پرده صماخ را به آن قسمت وصل می نماییم.

اپروچ ها:
Transcanal
از طریق کانال گوش می باشد. این روش به دلیل کوچک بودن فضا محدودیت دارد و در ۴۰ درصد از موارد از این ابروچ استفاده می شود.

Post auricular
این افراد از سمت پشت گوش می باشد در ۵۰ درصد موارد اغلب از این روش استفاده می شود.

End auricular
از سمت جلوی گوش می باشد؛ در ۱۰ درصد موارد از این ابرو استفاده می شود.

پس از عمل تیمپانوپلاستی:
به طور معمول پیش از اینکه تمپانوپلاستی انجام شود، سایر مشکلات گوش، بینی و حلق باید تا حد امکان درمان شوند. به عنوان مثال، در دوران درمان و ترمیم پرده گوش، هیچ نوعی از اوتیت مدیا نباید وجود داشته باشد. چون عفونت‌های گوش باعث دشواری عمل جراحی می‌شوند. وجود عفونت حتی ممکن است مانع از موفقیت عملیات ترمیم شود.

جراح متخصص با توجه به نوع عمل و شرایط بیمار ممکن است داروهایی برای بیمار تجویز کند. این داروها در به دست آوردن نتیجه‌ی مثبت از عمل تمپانوپلاستی نقش مهمی دارند. بنابراین استفاده از آن‌ها الزامی است. متخصص گوش و حلق و بینی بعد از بررسی شرایط بیمار و انجام معاینه‌های لازم، درست‌ترین شیوه‌های درمانی را پیشنهاد خواهد داد.

انتخاب شیوه مناسب در نتیجه به موقع جراحی و بازگشت شنوایی موثر است. به همین دلیل لازم است با پزشک متخصص و دارای سابقه در این زمینه مشاوره داشته باشید

سایر مراقبت ها:
خواب به موقع هم از دیگر دستورات مهمی است که باید به آن توجه داشت. بهترین ساعتی که در شب باید خوابید، ساعت ۱۰ تا ۱۱ شب است. و زمان بیداری هم می بایست ما بین ساعات ۶ تا ۷ صبح باشد.

باید از انجام ورزش‌های سنگین خودداری شود.

گوش‌ها را از سرما و گرمای زیاد محافظت کنید.

کسانی که سیگاری هستند و مورد عمل جراحی اصلاح و درمان شنوایی گوش قرار گرفته اند، می‌بایست تعداد دفعات سیگار و قلیان را کم کم کاهش دهند و به تدریج آن را قطع کنند.

از صحبت با صدای بلند و فریاد کشیدن خودداری کنید.

امواج موبایل و وای‌فای برای عصب شنوایی بسیار مضر است. کسانی که مورد عمل جراحی پرده گوش قرار میگیرند، باید کم‌تر و در ساعاتی محدود از گوشی خود استفاده و سریعاً آن را خاموش کنند.

داروهایی که پزشک برای فرد تجویز نموده است، طبق زمان بندی مشخصی مصرف شوند. این موضوع به ویژه در خصوص آنتی‌بیوتیک‌ها بیشتر حائز اهمیت است.
پزشک متخصص گوش، ناحیه جراحی شده را برای مدت سه یا چهار روز پانسمان می‌کند.

پس از باز کردن پانسمان بیرونی، اختلال شنوایی بلافاصله درمان نمی شود.

مدتی زمان لازم است تا پانسمان‌های داخلی خارج شوند.

بیمار کاندید باید در رسیدن به نتیجه ی مطلوب صبور باشد.

از وارد شدن آب به درون گوش در زمان حمام کردن جلوگیری کنید. بهتر است در زمان حمام با قرار دادن پنبه‌ی چرب در سوراخ گوش از ورود آب جلوگیری کنید.

در صورت نیاز امکان استفاده از سمعک وجود دارد.

از بلند کردن اجسام و وسایل سنگین خودداری کنید.

اگر پس از عمل جراحی گوش، از گوش شخص بیمار ترشحاتی خونی خارج شود، باید پزشک مربوطه را در جریان قرار دهد.
ساعت بعد از کشیدن بخیه‌ها، استحمام باید بدون خیس شدن ناحیه سر و گوش انجام شود.

مصرف داروهای انعقاد و چسبندگی خون با اجازه پزشک مجاز است. استفاده از این داروها احتمال گسترش خونریزی گوش را افزایش می‌دهد.

بعد از جراحی کردن گوش باید آهسته و آرام قدم برداشت.

اگر شخصی بعد از عمل، دچار حالت تهوع و یا استفراغ شدید شود، باید پزشک را در جریان بگذارد.

وقتی بیماری دچار سرگیجه می شود، باید دراز بکشد و چشمان خود را ببندد.

هنگام خوابیدن با استفاده از چندین بالش سر خود را بالاتر از حد معمول نگه دارید.

مهتاب حسینی پاک_ دانشجو ترم ۶ کارشناسی اتاق عمل