تکنولوژی جراحی فک و صورت جلسه دو

 

((جزوه جلسه دو))

کنسر گردن

کنسر های گردن خیلی شایع هستند و جراح های فک و صورت وENT  می توانند این اعمال جراحی را انجام دهند.

این جراحی ها خیلی پیچیده  و حساس هستند به خاطر اینکه ارگان های خیلی مهمی از جمله عصب راجعه، ورید ژوگولار، شریان کاروتید، تیروئید ،حنجره، راه هوایی و یکسری از عضلات  که جدا کردنشان از کناره و دیواره ها سخت است در فیلد جراحی حضور دارند.

گردن را به لول های IA,IIA,IB,IIB,III,IV,VA,VB,VI,VII   تقسیم بندی می کنند،زیرا برای بیان محل آناتومی مشخص تومور از آنها استفاده می شود به طور مثال جراح از لول های IIA,IIB نمونه برداری می کند و جراح  این موضوع را به اسکراب اعلام کرده  و اسکراب باید به سیر کولر تذکردهد  که این نمونه هارا در ظرف جداگانه نگهداری کند و روی ظر ف های نمونه هم لول مشخص شده  را بنویسد تا با هم جابجا نشوند چون این ها مارژین های ما هستند و ما می خواهیم بدانیم که تومور تا چه اندازه متاستاز داده

حنجره جز لول VIحساب میشه یعنی کنسر های تیروئید و حنجره جز ناحیهVI هستند و ناحیهVII هم همیشه جزو فیلد جراحی عمومی و توراکس است.

Selective neck dissection Deepak Balasubramanian

در جراحی کنسر ابتدا باید مشخص کنیم که کنسر در کجا قرار دارد که این کار را بر اساس لول های مشخص شده تعیین می کند حال برای تشخیص کنسر از سونوگرافی، عکس های CT scanو MRI تومور را مشخص میکنند.

بیمار با تومور در ناحیهIA,IIB مراجعه می کند.

پوزیشن : سوپاین

بیهوشی: عمومی

ابزار مورد نیاز : آلیس و ببکاک به تعداد زیاد، ریچاردسون،متس، پنست، دوبیکی، سوزن گیر، نخ ویکریل، نخ پوست

برای که ناحیه جراحی را به خوبی مشاهده کنند یک رول را  در زیر گردن بیمار قرار میدهند

نوع برش : Transverse neck incision

شرح جراحی:

پوست ، عضله پلاتیسما و ساب پلاتیسما را برش می دهند و آنها را با دوتا چنگکی بلند میکند.

هر چقدر که داخل تر می رویم چنگکی ها را با ریچاردسون عوض می کنیم.

گاز و بخار های کوتر را ساکشن می کنیم.

به دلیل وجود ارگان های مهم روی کوتر محافظ است ،این محافظ به صورت عادی روی خود کوتر وجود دارد و فقط کافیه که آن را یکم به سمت داخل فشار بدهیم تا محافظ بیرون بیاد.

عضله دایگستریک(جونده)را پیدا می کنیم.

جراح یه مقداری از از عضله مایلوهایوئید را که روی اپسی لترال دایگستریک  هست رو برش می دهد و به سمت پایین تر می رود.

در اینجا جراح با متس شروع میکنه به لول گیری کردن به  این کار که آناتومی رو دقیقا پیدا کنی و مرحله به مرحله جلوتر بری بهش میگن لول گیری کردن به عبارتی یعنی اینکه بفهمی دقیقا کجا هستی.

جراح استخوان  هایوئید و لند مارک های آناتومی که وجود دارند را پیدا می کند و بر اساس آن می داند که کجا را دارند جراحی می کنند.

ورید فشیال(صورتی) را با لیگاتور فلزی که به آن هموکلیپس می گویند می بندند.

همو کلیپس که در اینجا استفاده می شوند فلزی و خیلی کوچک هستند . کلیپس های فلزی سایز ها و رنگ های مختلفی دارند مانند طلایی،قرمز ،آبی و…

کلیپس های پلاستیکی بیشتر برای بستن ساختارهای توبولار در عمل های لاپاراسکوپی استفاده می شوند و فلزی ها بیشتر برای بستن عروق.

قسمتی که نزدیک بدن هست همیشه دوتا کلیپس میزنیم و قسمتی که نزدیک به جایی هست که میخواهیم اکسایز کنیم یه دونه کلیپ میزنیم که اگر یکیشون باز بشه اون یکی بتونه جلوی خونریزی رو بگیره.

اسکراب ریچاردسون ها را می گیرد و جراح هم متس و آلیس را ، این محل در گردن برای ما خیلی مهمه چون که زیر دستمون ورید ژوگولار رو داریم و زیر آن هم شریان کاروتید را داریم .

فشیال آرتری و ورید ها بسته می شوند تا ما جلوی خونریزی را بگیریم و بتوانیم تومور مان را پیدا کنیم.

با کوتر منو پولار و  بای پولار کناره های مایلوهایوئید را اکسپوز میکنیم.

عضله مایلوهایوئید عضله ای هست که از بالا میاد و به استخوان  هایوئید متصل می شود.

در اینجا ما  عصب زبان را داریم که باید مواظب باشیم با اکارتور به آن آسیب نزنیم.

عضله جناغی چنبری پستانی (SCM)را از بستر جدا می کنیم.

جدا کردن تومور از بسترش این طور هست که اسکراب با آلیس یا ببکاک تومور رو میگیرد و جراح هم  آرام آرام لایه به لایه با کوتر جلوتر میره  و پنست بی یا با هم  دست خود جراح است.

در اینجا ما ورید ژوگولار را مشاهده می کنیم.

برای اینکه به عصب آسیب نرسانیم از نرو استیمولیتور استفاده می کنیم که عصب را تحریک و پیدا و آن را سیو یا رزرو می کنیم.

عصب اسپاینال اکسسوری را پیدا می کنیم و برای رسیدن به آن چربی را جدا میکنیم.

در بعضی مواقع برای اکسپوژر دادن از تنشن سوچور استفاده می کنیم که آنها را با نخی سیلک۱,۰ یا ۲  ایجاد میکنیم.

برای رسیدن به شبکه سرویکال باید بافت فیبروفتی را پیدا کنیم.

از گره های لنفاوی و شبکه گردنی نمونه برداری می کنیم شبکه گردنی را با لول III میشناسیم.

هر نمونه را باید در ظرفی جداگانه قرار دهیم.

آنومالی ها ی فک

آنومالی های فک شامل لترو گناتیک(انحراف صورت یا فک به یک سمت)،پروگناتیک(جلو آمدگی فک)،رتروگناتیک(عقب رفتگی فک)،مال اکلوژن(عدم صحیح قرارگیری دندان ها روی همدیگر)و… می باشند.

در لتروگناتیک سمفیز مندیبل را برش میدن یه وج برمیدارن و در انتها دو قطعه را با پلاک به همدیگر وصل می کنند.

پروگناتیک بودن یا رتروگناتیک بودن را بر اساس پیشانی شخص اصلاح می کنند.

اگر فک پایین رترو گناتیک باشد آن را دو طرفه برش داده و به سمت جلو می آورند و با فک بالا تنظیمش میکنند.

اگر فک پایین کوتاه بوده و به عقب رفته باشد می آیند دوطرفه  فک را می شکند و پلاک گذاری می کنند و در محل شکستگی استخوان سازی انجام می شود و در نتیجه این آنومالی اصلاح می شود.

در بچه ها اگر فک پایین پروگناتیک باشه می‌آیند براش۴ تا پلاک هوک جایگذاری می‌کنند که ۲تا در فک بالا و ۲تا در فک پایین و با حلقه هایی پلاک های بالا و پایین هر سمت را به همدیگر متصل می کند و در طی زمان که بچه رشد  میکنه ۲تا فک  به سمت همدیگر میان و اکلوژن صحیح برقرار میشه.

در بچه ها می‌توان خیلی از آنومالی ها را با ارتودنسی اصلاح کرد.

کسانی که مال اکلوژن دارند معمولاً ابتدا می آیند برایشان ارتودنسی و اگر اصلاح نشد در تکمیلش جراحی میکنند.

اگر کسی لثه اش مشخص باشد فک بالا را مقداری برش می دهند و آن را اصلاح می کنند.

گاهی اوقات لازمه ما دندان ها را برای اصلاح بکشیم به طور مثال اگر شخصی دندان هایش به سمت جلو و زاویه شان خیلی بیشتر باشد برای اصلاح آنها دو تا از دندان ها را می کشند (یکی در بالا و یکم در پایین) و ارتودنسی را انجام می دهند.

اگر فک پایین به سمت جلو باشه (پرو گناتیک)  اول از داخل دهان برش میدن و بعد با استئاتومی شکاف استخوانی ایجاد می‌کند و  می آیند پایین تر و با بر ، که روی آن اره یا بر یا فرز یا میکرودریل ها  باشد یک برش ایجاد می کنند و فک را به صورت دو طرفه میشکنند و آن را به سمت عقب می آورند و حتی تکه استخوانی هم بر می دارند.

کودکان بیشتر کلاسI و ll مال اکلوژن دارند.

کلاس ll مال اکلوژن : اگر فک بالا تنظیم باشد ولی فک پایین رو به عقب رفته باشد.

فک پایین بیمار خیلی جلو بوده (پروگناتیک)،فک بالا عقب بوده (رتروگناتیک) و سمفیز مندیبل هم خیلی جلو بوده.

ابزار لازم: اکارتور مینه سوتا ، میکرو دریل(که روی آن اره ،بر، دریل سوار میشه)، اکارتور زبان گیر ، کوتر مونو پولار،پریوست، ساکشن اریگیشن،آرچ بار، اکارتور آپوارد، استئوتوم،قیچی سیم،اکارتور بنت

پوزیشن: سوپاین

بیهوشی: عمومی

از طریق بینی لوله گذاری می کنیم.

پک داخل حلق بیمار می گذارند به طوری که شبیه مش هست ولی خیلی قطور تر به خاطر اینکه ترشحات و سرم ها وارد  معده بیمار نشود و اصطلاحاً آسپیره نشود و زمانی که بیمار می خواهد  به هوش بیاید آب ها و خونابه  هایی که در آنجا جمع شده را ساکشن می کنند.

شرح جراحی:

در ابتدای جراحی  لیدوکائین و مقداری اپی نفرین (۱/۱۰۰۰۰۰)تزریق می کنند تا خونریزی حین عمل کم شود.با لیدوکائین و اپی نفرین  حتی نمیشه به طور کامل خونریزی رو کنترل کرد و باید مرتب ساکشن کنیم.

داخل دهان استریل نیست بنابراین  مقداری بتادین در  دهان  می ریزند.

مقداری دندان ها را اصلاح میکنیم.

در ابتدا با کوتر مونو پولار  بافت روی فک رو برش میدن

استخوان را اکسپوز می کنیم .

با پریوست ،بافت روی  استخوان  (پریوست )را برمیداریم و از اکارتور آپوارد استفاده می کنیم که بافت رو به راحتی کنار میزنه و ما می توانیم وسایل را به داخل ببریم.

در اینجا ما میخواهیم استخوان مندیبل را از دو طرف بشکنیم در نتیجه  در طول ضخامت مندیبل آن را  با استئوتوم برش می دهیم.(استئوتوم ها انواع مختلفی دارند مثل دو میل ، بزرگ و  کوچک و بر حسب  مو ظریف استفاده می کنیم)

در اینجا وظیفه اسکراب این است که به طور مداوم سرم بریزد و ساکشن کند.

فک (مندیبل) باید شکسته شود تا به  راحتی بتوان به آن مانور داد.

در ابتدا با استئوتوم  و در ادامه با چکش  مندیبل را میشکنند.

هرگاه مندیبل در یک طرف شکسته شد در طرف مقابل هم همین کار را انجام می دهند.

بر اساس عکسی که از بیمار گرفته شده و اکنون بر روی نگاتوسکوپ اتاق عمل قرار دارد جراح میزان اندازه ای  را که میخواهد مندیبل را  جا به جا کند  تعیین می کند.

ست پلاک حین جراحی باید آماده باشه چونکه  این یک جراحی  شکستن استخوان هست پس باید همراه با پلاک باشه.

حالا که دو طرف مندیبل شکسته و آزاد شده و آرچ بار هم که بسته شده سیم آرچ بار را می بندیم و دندانها را روی همدیگر فیکس میکنیم و سایز می زنیم که چقدر فک را باید جلو و عقب ببریم و آن را تنظیم می کنیم.

فرمش به این شکل مشخص میشه که دندان ها به طور صحیح روی همدیگه قرار بگیرند(اکلوژن).

فایده و کار آرچ بار این هست که به ما یه پلن میده، دندان ها را  روی هم قرار میده تا ما  بتوانیم کار روی  استخوان را انجام دهیم  و باعث میشه که محل شکستگی استخوان جاش عوض نشه.

حالا که سیم‌های آرچ بار بسته شد و دندان ها روی همدیگر قرار گرفت ما تنظیم می کنیم که به چه اندازه فک را جابجا کنیم و حتی اگر قسمتی از فک اضافه باشد آن را برش میدهیم و در ادامه پلاک را جایگذاری میکنیم.

یک پلاک در سمت راست و یک پلاک در سمت چپ جایگذاری میکنیم.

قبل از برش  بافت روی فک بالا لیدوکائین و اپی نفرین در اطراف فک بالا و حتی قسمت های بالاتر هم تزریق می کنیم تا خونریزی حین جراحی کم بشه و بیمار کبودی بعد از عمل نداشته باشه.

سیم ها را  باز می کنیم.

فک بالا رو با اکارتور بالا می زنند و با دست هم میشه بالا گرفت و با کوتر مونو پولار برش را ایجاد می کنند.

لایه به لایه میریم جلو و با پریوست استخوان را  از بافت‌های اطرافش جدا میکنیم.

فک بالا را به طور کامل اکسپوز  می کنند، جایی که خونریزی داشته باشه را کوتر و فک را تا جایی که لازم است را  از داخل برش می دهیم.

حتی از سرجی سل برای کاهش  خونریزی استفاده میکنیم.

شکستگی که در فک بالا ایجاد میکنیم لفورتl نام دارد.

برای ایجاد شکستگی به استئوتوم تخت، استئوتوم سپتوم ،چکش و ساکشن اریگیشن نیاز داریم.

شکستگی را با استئوتوم سپتوم انجام می‌دهیم و بعد شروع میکنیم با میکرو دیریل حالا یا با اره یا با بر شکستگی را ایجاد می کنیم که در اینجا از اره استفاده شد.

در ادامه با استئوتوم تخت فک بالا را میشکنند و شکستگی که  ایجاد شد فک بالا کاملا از دو طرفش جدا میشه.

لامینا اسپریدر را بین دو قطعه فک میگذارند و فشار میدهند تا شکستگی ایجاد شود.

بافت ها و تکه استخوان ها را برمیدارند چون که هنگام تغییر پوزیشن مزاحمت ایجاد می کنند.

قسمت هایی که اضافه هست را با اره بر می دارند تا دو قطعه فک بتوانند به خوبی در کنار هم دیگر فیکس شوند.

برای گرفتن تکه های استخوان از هوک استفاده می شود.

ماکزیمم رضایت بیمار زمانی ایجاد میشه که دندان ها به خوبی و به قرینگی روی همدیگر قرار بگیرند و فک به راحتی باز و بسته بشه به همین خاطر می آیند دندان ها را هم اصلاح و یا تراش می‌دهند.هر جا که لازم باشه دندان رو تغییر می دهند و هر جا که لازم باشه استخوان را.

دندان ها را که تغییر شکل دادند می آیند دوباره سیم آرچ بار را می بندند و دندانها روی هم دیگه قرار می دهند تا مقدار تغییری که قراره در فک بالا ایجاد کنند را متوجه شوند.

فک بالا را با ۴تا پلاک فیکس می کنند.

این پلاک ها‌ به تغییر زاویه دارند و به سمت عقب رفته اند به این خاطر که ما استخوان فک بالا را به سمت جلو آورده ایم.

برای جایگذاری پلاک ها معمولاً از سر مته های ۱.۷_۱.۳_۱.۲ و سر مته های میکرو استفاده می کنیم.

برای کنترل خونریزی  از پنبه های دمدار و یا اسپانچ استفاده می کنیم.

برای جوش خوردن سریع تر استخوان ها از گرفت های استخوانی که به صورت لایه ای  یا پودری هستند استفاده می کنیم.

چانه بیمار به سمت جلو هست و قراره که آن را هم اصلاح کنیم.

خط کشی را با مارکر انجام می دهیم، داخل دهان را برش میدهیم، از اکارتور دانوارد برای اکسپوز دادن استفاده می کنیم.

با اره فک پایین را برش می دهیم و همزمان سرم میریزیم و ساکشن می کنیم.

سمفیز مندیبل را به صورت وج برش می دهیم و آن را میشکنیم و قطعه اضافه را جدا میکنیم و دو قطعه باقی مانده را با پلاک به همدیگر وصل می کنیم.

برای سوچور  بافت ها از نخ ویکریل ۳/۰یا۴/۰  راند استفاده می کنیم.

گاهی اوقات هر مرحله که به اتمام میرسد ناحیه مورد نظر را سوچور می کنیم  اما بعضی مواقع تا انتهای عمل صبر می کنیم  تا اگر خواستم پلاک ها را جابجا کنیم یا اگر اشتباه محاسباتی شده بود به راحتی اصلاح شود.

در انتها ۴ تا پیچ ۲ تا در بالا و ۲تا در پایین در فک جایگذاری  و با کش، پیچ های بالا و پایین هر سمت را به همدیگر متصل می کنند این کش ها باعث میشن که دهان به صورت محدود حرکت داشته باشه و شکستگی باز نشه.

نکته ای که در شکستگی ها برای ما مهمه این هست که بیمار در محل شکستگی (چه ما آنرا را ایجاد کرده باشیم یا خودش ایجاد شده باشد) که پلاک گذاشتیم جابجایی و حرکت اتفاق نیفتد این حرکت باعث میشه که آن یونیون یا مال یونیون به وجود بیاد.

برای اینکه چسب ها به راحتی و به خوبی روی پوست بیمار بچسبند از تنتورید استفاده می کنیم.

برای بیمار گردنبند می بندیم.

خلاصه:

فک پایین خیلی جلو ، فک پایین عقب  و سمفیز مندیبل خیلی جلو بود.

فک پایین را برش دادیم و آن را جلوتر آوردیم و پلاک گذاری کردیم.

فک بالا را هم شکستیم و پلاک گذاری کردیم.

سمفیز مندیبل  رو هم یه وج  به صورت افقی ازش برداشتیم و آن را بالا بردیم و پلاک گذاری کردیم .

محل های برش را با نخ ویکریل سوچور زدیم.

در ادامه ۴ تا پیچ گذاشتیم و با کش آنها را به هم وصل کردیم.

• وظایف مربوط به فرد اسکراب:

✓آماده سازی اتاق:

ورود بیمار به اتاق، بدون آلوده نمودن وسایل

پوزیشن دهی بیمار، تعیین محل قرارگیری گروه بیهوشی

تشخیص محل ایستادن جراح و آماده سازی محل قبل از آماده کردن میز

✓کنترل چک لیست احتیاجات جراح:

ست جراحی

پک

لوازم اضافی درخواستی

کنترل لوازم، بررسی محتویات داخل پک و ست،ثبت تغییرات ایجاد شده در درخواست

✓لوازم مصرفی:

نخ ها، دستکش‌ها، بیستوری،گازها

✓چینش میز:

باز کردن پک اصلی به شکلی که لایه بیرونی میز را بپوشاند.

قرار دادن بخشی از میز که به بیمار نزدیک‌تر است به عنوان محل کار. سوزن ها و تیغ ها در این محل باز شوند.

باز کردن سایر لوازم مورد نیاز

باز کردن گان و دستکش برای خود قبل از اسکراب

پوشیدن محافظ صورت یا زدن عینک

لوازم نزدیک لبه میز باز شوند

پوشیدن گان و دستکش به روش بسته

گذاشتن و فیکس کردن تمام سیم ها و رابط ها در یک مسیر

زدن برچسب های استریل

نگه نداشتن زباله ها در محیط استریل

ایجاد سطح استریل مناسب

ابزار روی میز کار باید به حالت باز بوده و روی میز مایو حالت بسته قرار گیرند

ایجاد یک رول با شان یا حوله برای قرار دادن نوک ابزار تیز روی آن

شمارش ابزار، گاز هاو اقلام تیز به کمک سیرکولر

گذاشتن بیستوری روی دسته ی مخصوص بدون لمس آن

✓چینش میز مایو:

درد میز مایو. پوشاندن با حوله برای پیشگیری از سوراخ شدگی

چینش میز: ۲ عدد بیستوری،۳ عدد قیچی، ۴ عدد هموستات، ۲ عدد پنست متوسط، ۴ عدد آلیس، ۲ عدد اکارتور، دسته چراغ، قلم کوتر و گازها

✓کشیدن و تزریق دارو در محیط استریل:

زدن برچسب روی دارو

تایید دارو ها به کمک فرد سیر

زدن برچسب روی سرنگ و لوازم تجویز دارو

✓مایعات شستشو:

قرار دادن گالی پات برای دریافتی مایع شستشو روی میز

دریافت نرمال سالین یا سایر محلول های مورد نظر

✓پوزیشن دهی بیمار:

سعی در حفظ محیط استریل، زیرا پوزیشن دهی یک فرآیند غیر استریل است

توجه به حفظ ایمنی بیمار

✓پوشیدن گان:

کمک به سایر افراد تیم جراحی برای پوشیدن گان و دستکش

تعویض دستکش های آلوده با روش باز

فرد سیرکولر باید دستکش ها را در آورد

حین جراحی نباید جان یا حوله ای را از محیط استریل به بیرون پرتاب کرد

✓درپ بیمار:

محلول پرپ باید کاملا خشک شود

درپ بیمار باید قبل از قرار گرفتن میز کار در محل، انجام شود.

برخی از جراحان برای نگه داشتن شأن های درپ  از شان گیر استفاده می کنند و بعضی نیز آنها را به همدیگر می دوزند.

✓شروع عمل:

قرار دادن میز مایو

قرار دادن ترالی استریل

قرار دادن رابط های ساکشن و کوتر

قرار دادن دسته استریل چراغ

قرار دادن ۲ عدد گاز کنار محل برش

تحویل دادن تیغ بیستوری

استفاده از کوتر

تمیز کردن کوتر

تمیز کردن ابزار

هنگام دادن گاز و سوزن، گاز یا سوزن قبلی را از جراح تحویل بگیرد

قبل از انداختن گاز داخل ظرف، باید آنها را کاملاً باز نمود

قبل از برش پوست موارد زیر را کنترل کند:

بیمار صحیح ،محل صحیح، عمل صحیح

در صورت هرگونه تناقص سیر را  آگاه سازد

هنگام بستن حفرات بدن تمام گاز ها و  ابزار شمارش شوند.

نمونه ها را درون ظرف دربسته قرار دهد

✓پانسمان:

قبل از دادن پانسمان نوع آن را کنترل نماید

بعد از تمیز کردن محل زخم باید پانسمان را قرارداد

جدا کردن رابط ها

برداشتن درپ و شأن ها

با یک گاز مرطوب و خشک محل زخم تمیز می شود

قبل از برداشتن درپ باید پانسمان را قرارداد

محل پانسمان قبل از چسب زدن باید خشک شود

✓اتمام عمل:

تمام ابزارهای قابل استفاده باید باز شده و تمیز  شوند و لوازم یکبار مصرف به سطح زباله انداخته شوند.

سر قلم کوتر درآورده شود .

بیستوری از روی دسته خارج شود.

تمام  ابزارها به صورت باز شده قرار می گیرند.

✓نظافت اتاق عمل:

بعد از اینکه بیمار به بیرون انتقال یافت می توان میز را کاملا جمع  نمود .

لوازم تیز درون ظرف مخصوص انداخته شود‌

دسته چراغ برداشته شود

بعد از درآوردن گان و دستکش، دستکش غیر استریل پوشیده شود.

ابزار و  ست ، به بخش ضد عفونی منتقل شود

زباله ها به تفکیک درون ظرف مخصوص انداخته شوند.

در آوردن گان و دستکش به روش دستکش به دستکش و پوست  به پوست .

شستشوی دست با آب و صابون

تمیز نمودن سطوح

• وظایف مربوط به فرد سیرکولر:

✓ارزیابی بیمار و ایمنی:

ارزیابی بیمار ،عمل مورد نظر و محل عمل

ارزیابی وضعیت فیزیولوژیکی و روانی

کنترل آزمایش ها و عکس ها

اطمینان از وجود رضایت

سوال در مورد آخرین باری که بیمار چیزی خورده یا نوشیده

کنترلی پرونده بیمار، کنترل عکس ها و آزمایش ها

✓آماده سازی اتاق:

در نظر گرفتن محل عبور مناسب در  موارد اورژانس

از کارکرد صحیح چراغ ها اطمینان حاصل شود

تعیین محل مناسب برای گروه بیهوشی

اطمینان از کارکرد صحیح تخت جراحی

همکاری در پوزیشن دهی

اقدامات لازم جهت ورود بیمار

فراهم سازی لوازم مربوط برای پوزیشن دهی

✓لوازم مورد نیاز در اتاق:

فراهم سازی تخت مناسب جراحی

لوازم انتقال بیمار

میز مایو

میز ترالی

آماده سازی لوازم پرپ

دستگاه کوتر و ساکشن

کنترل و بررسی صحت کارکرد تجهیزات و وسایل جانبی

قرار دادن لوازم و دستگاه ها در محل مناسب

✓لوازم و ترالی ابزار:

ست ابزار

پک

کنترل استریلیته ابزار

بررسی صحت کارکرد ابزار

✓لوازم مصرفی:

گاز، نخ، دستکش‌، بیستوری، لوله ساکشن، پلیت کوتر، قلم کوتر ،بتادین

لوازم در اتاق آماده شوند و در صورت نیاز بازگردند.

لوازم مصرفی در برگه مخصوص ثبت می گردند.

✓چینش ترالی:

لوازم در محل مناسب میز باز شوند

لوازم در لبه میز باز نشوند

فراهم کردن گان و دستکش برای جراح و دستیارش

آگاه کردن اسکراب از محل باز شدن بیستوری

باز کردن پک در محل صحیح

کمک و همراهی اسکراب در شمارش ابزار و گازها

فراهم‌سازی لوازم مصرفی اضافی در صورت نیاز فرد اسکراب

✓کشیدن و تزریق دارو در محیط استریل:

فراهم سازی داروهای مورد نیاز

در صورت دادن دارو با سرنگ تعویض سر سوزن

تعیین نوع و دوز دارو

تعیین کل مایعات ورودی و خروجی

ثبت داروهای مصرفی

✓مایعات شستشو:

فراهم آوردن مایعات مورد نیاز با دمای مناسب

تاریخ و نوع  محلول شستشو کنترل شود

✓همکاری و کمک تیم بیهوشی:

ایستادن در کنار بیمار حین لوله گذاری

✓پوزیشن دهی بیمار:

پوشیدن دستکش غیر استریل

فراهم سازی لوازم پوزیشن دهی

گذاشتن پلیت کوتر

حفظ ایمنی بیمار

✓پرپ پوست: با کسب آگاهی از حساسیت بیمار

آماده سازی محلول پرپ

باز نمودن محل جراحی با حفظ کرامت بیمار

✓محل صحیح دستگاه ها و تیم درمانی:

قرار دادن ترالی در محل مناسب به کمک فرد اسکراب

اتصال سیم رابط کوتر و  لوله ساکشن

قرار دادن ساکشن در معرض دید

قرار دادن رابط ها در یک مسیر

تنظیم دستگاه طبق درخواست جراح

✓برخی از فعالیت ها در هنگام شروع و حین عمل:

اطمینان از نوع عمل و نام بیمار

آماده کردن نمونه ها برای  فرستادن به بخش پاتولوژی

ثبت زمان شروع و اتمام عمل

فراهم آوردن لوازم مورد نیاز

پوشیدن دستکش حین آماده کردن نمونه

ارتباط با همراهان و خانواده بیمار

✓پانسمان:

دادن لوازم پانسمان

پوشیدن دستکش حین برداشتن درپ بیمار

زدن چسب پانسمان و نوشتن تاریخ و شیفت روی آن

پرپ تک مرحله ای نباید برداشته شود

✓پایان عمل:

شمارش نهایی از ناحیه جراحی، سپس میز مایو و بعد ترالی

آگاهی از وضعیت بیمار برای دادن گزارش شفاهی

انتقال بیمار به ریکاوری

✓گزارش شفاهی به پرستار ریکاوری شامل:

نام و سن بیمار

حساسیت

نوع عمل و نوع بیهوشی

محل برش و پانسمان ،

موارد خاص( ناشنوایی،نابینابینی و …)

مکان همراه