آموزش آتل گیری اندام فوقانی (فارسی)

• سجاد فتح‌الهی
• تکنولوژی جراحی, اتاق عمل, ارتوپدی, مهارت های پایه

ویدئو خوب و کاملی در زمینه آتل گیری اندام فوقانی
گفتم اینجا قرار بدم که شما هم ببینید و یاد بگیرید وهمینطور لازم نباشه برم ویدئو جدیدی در این زمینه دوبله کنم! همین ویدئو همه چی رو کامل توضیح داده
این آموزش مربوط به کانال یوتیوب دانشگاه تهران بوده (توسط دکتر مهرجو تدریس شده ) و من این ویدئو رو از اونجا برداشتم وتو کانال وبسایتم گذاشتم.
*بنده هیچگونه دخل و تصرفی در این ویدئو نداشتم*

((شرح ویدئو در پایین پست))

مشاهده در آپارات

قبل از دیدن این ویدئو توصیه میکنم ویدئو زیر رو بببیند که در رابطه با وسایل و مثدمات آتل گیریه

لینک منبع :https://youtu.be/EE4JAhZO02M

آتل گیری اندام فوقانی
بعد از آشنایی با اصول اولیه نحوه برخورد با بیماری که دچار شکستی و آسیب شده و آشنایی با وسایل اولیه میخواهیم نحوه برخورد و کمک با فردی که اندام فوقانی وی شکسته شده است را بشناسیم.مسئله ی بسیار شایعی که فرد با درد یا حتی تغییر شکل دست خود مراجعه میکند.
یکی از ساده ترین کارها استفاده از سایر قسمت های بدن برای اتل گیری به منظور بی حرکتی عضو است. مثلا در فردی که یکی از انگشتانش اسیب دیده میتوان از انگشت سالم کناری در آتل گیری استفاده نمود.
برای انجام این کار ساده ترین وسایلی که نیاز هست، یک چسب کاغذی و ویبریل می باشد. به این صورت که تکه ایی از ویبریل را بین دو انگشت قرار میدهیم؛ درصورتی که انگشت اسیب دیده به طور واضح دچار شکستی و یا کج شدگی شده باشد آن را ارام به طور صاف کنار انگشت دیگر قرار میدهیم و بعد با چسب کاغذی انگشت آسیب دیده را به انگشت سالم کناری متصل میکنید و بیمار را به پزشک ارجاع میدهید.
نکته: روی مفاصل را چسب نزنید.
به این کار اصطلاحا بادی تیپینگ می گویند.
در اسیب های دست مهم است که دست را در چه وضعیتی بی حرکت می نمایید. معمولا بعد از شکستگی های شدید دست، فرد تمایل دارد دستش را در وضعیت نامطلوبی به طوری که انگشتان جمع شده هستند نگه دارد؛ این حالت باعث خواهد شد که عملکرد انگشتان از دست برود. پس لازم است که حتما دست در حالت ویژه ایی بی حرکت شود که در این شکل زاویه بین مفاصل انگشتان با خود دست ۹۰ درجه خواهد بود، مچ دست به سمت پشت دست زاویه ی کوچیکی خواهد ساخت و خود انگشتان صاف کنار هم خواهند بود. بی حرکت کردن دست در این وضعیت عملکرد فوق العاده ایی خواهد داشت. در این حالت درد بیمار هم به تدریج کمتر خواهد شد.
برای انجام این کار احتیاج به گچ ۱۰ داریم( POP10)
اگر بیمار دچار آسیب در دست چپ خود شده برای اندازه گیری از روی دست راست اندازه بگیرید.زیرا بدن دارای قرینگی می باشد. از نوک انگشتان تا ۴ الی ۵ سانتی متر پایین تر از آرنج اندازه می نمایید.
برای آتل گیری اندام فوقانی بین ۱۰ تا ۱۲ لایه گچ کفایت میکند. کمتر از این میزان آتل از استحکام کافی برخوردار نیست و بیش از این مقدار هم موجب رنجش بیمار میشود. سپس گچ را روی یک لایه ویبریل قرار میدهیم.
نکته: جهت پیشگیری از اسیب پوست بیمار، قبل از اتل گیری یک لایه ویبریل هم دور دست وی میبندیم.
نکته دو: اگر به مدت طولانی قرار است دست بیمار را آتل بگیریم لازم است که بین انگشتان وی گاز قرار دهیم.
آتل را وارد آب کرده و صبر کنید تا حباب های آبی که ایجاد میشود تمام شوند. سپس آتل را از آب در اورده و با انگشتان به ارامی آبگیری مختصری انجام میدهید. سپس آتل را روی ویبریل میگذاریم و دست هایتان را میشورید تا سایر نقاط ویبریل آلوده به گچ نشود.
تمام نواحی گچ را با ویبریل بپوشانید. آتل هنوز سفت نشده و بنابرین میتوان آن را روی دست شکل داد. باند کشی را دور آتل که روی دست قرارش دادید بپیچانید.دست را در وضعیت مناسب گفته شده شکل دهید که به آن وضعیت عملکردی یا functional دست می گویند. همواره باند کشی را از قسمت دیستال به سمت پروگزیمال اندام حرکت دهید. تا زمان خشک شدن آتل دست بیمار را در این وضعیت نگه میداریم.
بعد از خشک شدن آتل باید دست بیمار را دور گردنش بیاندازید.
نکته: حتما سعی کنید در این حین، مچ بیمار بالاتر از آرنجش قرار بگیرد و در این وضعیت دست بیمار را به دور گردنش ثابت میکنید.
یکی از کار های ایمن و خوبی که میتوان موقع آتل گیری دست برای بیمار انجام داد این است که پس از قرار دادن آتل روی عضو و شکل گیری اتل به روی دست بیمار؛ ان را در محیطی دور از دست فرد گذاشته تا خشک شود و سپس بعد از خشک شدن روی دست فرد قرار دهید.
نکته: ممکن است آتل را در سمت ولار یا دورسال و یا در هر دوسمت در صورت دستور پزشک قرار دهیم.
در آسیب های انگشت اول thumb و آسیب اولین استخوان کف دست(متاکارپ اول) و آسیب های استخوان اسکافویید (مچ دست)؛ دست را در وضعیت گرفتن یک لیوان قرار داده و به کمک گچ ۱۰ آتل تامپ اسپایکا بگیرید.
از شکستی های رایج؛ شکستگی دیستال رادیوس می باشد. برای اتل گیری به منظور این شکستگی از آتلی اسفاده میشود به نام شوگرتاینگ.
برای اندازه گیری از برامدگی های استخوان کف دست یا سر استخوان متاکارپ شروع کرده در طول ساعد پیش بروید، به ناحیه خلف آرنج برسید و مجدد تا نقطه شروع اندازه بگیرید و به همان طریقی که گفته شد اتل را اماده نمایید و فیکسیشن آن را انجام دهید. بدون آن که لازم باشد پوزشن یا حالت خاصی به دست بدهید. و دست بیمار را با همان قاعده ی گفته شده به دور گردنش بیاندازید.

برای بی حرکت کردن و آتل گیری شکستگی های پروگزیمال رادیوس و یا دیستال هومروس از آتل بلند دست اسفاده نمایید.برای این شکستگی های ناحیه ارنج و تحتانی بازو از گچ ۱۵ استفاده میشود.
برای اندازه گیری، از ناحیه حدود ۵ سانتی متر پایین تر از زیربغل اندازه گیری را شروع کنید تا محل انگشت پنجم. زیرا فرد باید بتواند آزادانه انگشتان خود را حرکت دهد‌ و ارنج حالت ۹۰ درجه پیدا میکند. به این نوع آتل گیری، آتل بلند دست می گویند.
برای شکستگی های شفت استخوان هومروس، اندازه گیری را از ناحیه بالای کتف شروع کنید و در حالتی که ارنج بیمار همچنان به طور ۹۰ درجه باشد؛ اندازه گیری را انجام دهید به نحوی که ارنج را دور بزنید و به نقطه زیر بغل برسید. به این نوع آتل U_slab میگویند.
البته ممکن است گاهی جراحان برای راحتی بیمار از آتلی به نام coaptation splint استفاده کنند.
برای شکستگی های انتهای فوقانی بازو و همچنین ترقوه، میتوان از همان آتل U_slab استفاده نمود همچنین میتوان فقط با قرار دادن دست کنار بدن یا اسلینگ کردن میتوان آن را بی حرکت نمود و در خیلی از موارد همین بی حرکتی درمان نهایی بیمار خواهد بود.
تنها نکاتی که باید حین اسلینگ کردن به ان توجه کرد، نقاطی هستند که میتوانند تحت فشار قرار بگیرند. یکی از آن نقاط ناحیه پشت گردن یا ناحیه ای است که با باند در تماس است که به این علت در ناحیه پشت گردن بیمار و دست( نقطه ایی که با باند در تماس است) ویبریل قرار میدهند.
از دیگر کارهایی که به منظور اسلینگ ایمن تر میتوان انجام داد؛ استفاده از باند کشی دور بدن به همراه استخوان بازوی بیمار است که در این حالت هم حتما بین تنه و بازوی فرد ویبریل یا پنبه قرار دهید.
در شکستگی های استخوان ترقوه در صورتی که شکستگی به گونه ایی باشد که عملکرد دست غالب فرد را درگیر کند، از بانداژ eight استفاده میکنیم. از بیمار میخواهیم که دو کتف و شانه خود را اندکی به سمت عقب ببرد و بعد ابتدا جهت محافظت از پوست بیمار در چنین بانداژی، از سمت پشت کتف وی ویبریل را میپیچانید و از دو زیربغل رد میکنید. سپس چند لایه ویبریل هم زیربغل بیمار قرار دهید. و در نهایت از باند کشی استفاده کنید.
نکته: به هیچ وجه باند کشی را زیاد نکشید. این کار موجب رنجش بیمار خواهد شد.
نکته دو: درصورتی که خواستید باند کشی را در پشت بهم وصل کنید تنها چسب بزنید و هرگز از کلیپس استفاده نکنید.

مهتاب حسینی پاک؛ دانشجو ترم ۶ کارشناسی اتاق عمل

سجاد فتح‌الهی وب‌سایت

با سلام؛ بنده سجاد فتح‌الهی کارشناس ارشد اتاق عمل هستم. سوالی داشتید لطفا توی کامنت ها بپرسید،قطعا پاسخ خواهم داد. استفاده از همه مطالب وبسایت با ذکر منبع "رایگان".